Trochę zwlekałem z obejrzeniem biografii Pani Michaliny Wisłockiej przemogłem się i stwierdzam, że jest to poprawny film który się dobrze ogląda. Szczególnie uwiodła mnie gra Magdaleny Boczarskiej która gra tytułową bohaterkę Michalinę Wisłocka. Dodatkowo przykuł moją uwagę Eryk Lubos, który gra niejakiego Jureka marynarza/kobieciarza, a późniejszego kierownika ośrodka.
Jeśli jestem już przy aktorach więc mąż Michaliny grany przez Adamczyka Piotra na swoim poziomie generalnie nic ponadto to co zawsze nie dostaliśmy. Arkadiusz Jakubik ma w zasadzie epizodyczną rolę jak i reszta tych sławniejszych osób więc niema co się rozpisywać. Wanda przyjaciółka grana przez Justyna Wasilewską taka ciepła a zarazem zimna sucz 😀 można na początku sympatyzować z postacią po czym ja znienawidzić.
Sama historia Miśki skupia się na wydaniu książki “Sztuka Kochania” i w około tego jest zbudowana całą fabuła. Oglądając film jesteśmy przerzucani w czasie od czasu do czasu, aby pokazać nam te ważniejsze wydarzenia w życiu głównej bohaterki. Wyszło to poprawnie i ciekawie z punktu widzenia prowadzenia całej narracji. Wisłocka przedstawiona jest jaka uparta dążąca do celu twarda kobieta która również jest człowiekiem i przechodzi swoje drobne kryzysy życiowe.
Mamy przekrój związków głównej bohaterki w którym znajdziemy np życie w trójkącie czy związek gdzie Michalina jest w roli kochanki. Trochę zabrakło mi większego odniesienia się do dzieci i ich relacji bo jedyne co wynika z historii to brak czasu matki przez jej osobiste ambicje.
Sztuka Kochania. Historia Michaliny Wisłockiej która jest filmem biograficznym ogląda się naprawdę dobrze i przyjemnie. Jako facet nie nudziłem się podczas seansu i mogę tą pozycje polecić.