DARC to kino trochę pachnące latami 90 tymi, gdzie sensacja i kryminał są jak Yin i Yang. Seans tylko dla facetów krew, strzelaniny i gangi są na porządku dziennym.

Młody Darc (Tony Schiena) wychowywany przez samotną matkę w Tokio, jest świadkiem morderstwa swojej matki. Egzekutorem , który kończy żywot matki Darc’a jest szef Japońskiej Yakuzy. Fabuła zaczyna tak naprawdę swoistą retrospekcją, ponieważ później mamy już do czynienia z dorosłym facetem. Darc przez  swoje dorosłe życie nie był grzecznym chłopcem o czym mogą świadczyć jego tatuaże na ciele. I sam fakt, że za sprawą agenta Interpolu Lafique (Armand Assante) wychodzi wcześniej na warunkowe zwolnienie.

Lafique załatwił Darc’owi wcześniejsze wyjście, ponieważ jego córka została uprowadzana przez Yakuzę, a ten chce ją odzyskać za wszelką cenę. Darc nie chętnie zgadza się pomoc gliniarzowi. Przemawia do niego fakt, że przy okazji będzie mógł się zemścić na Yakuzie za śmierć swojej matki.  W cała historie wmieszany jest jeszcze jeden członek Yakuzy, a mianowicie Toshi (Kippei Shîna). Czarna owca, która za dużo gada i przy okazji jest na furany niczym japoński ekspres Shinkansen. W zasadzie cała fabuła skupiona się na zemście Darca i próbie odzyskania córki agenta Interpolu. Nie znajdziemy w filmie, żadnego drugiego dna nic z tych rzeczy. Fabuła jest dość prosta jednak umiejętnie przeplatana dodatkowymi wątkami. Wątek Lisy (Vienna Hehir), który to przypomina Darc’owi co przechodziła jego matka. A drugi wątek to oczywiście wątek miłosny jakże by mogło być inaczej. Historia z Ivy (Dawn Olivieri), jest dość burzliwa ona nie zdecydowana, a on w zasadzie nie ma nic do stracenia jako były skazaniec.

Jednak niech to Ci nie zaburzy poglądu na cały film, bo o sielance nie mam tutaj mowy, więcej się na ekranie dzieje niż jest mówione. Duża ilość walki, które ogląda się całkiem dobrze. Pod tym względem choreografia walk może niewybitna, ale zjadliwa. Darc to taki rambo, którego kule omijają, a jak już sam dosięga po broń palną to jest niczym snajper! Trafia za każdym razem niczym terminator. Dodatkowo potrafi  przyzwoicie władać samurajskim mieczem, gdzie nawet członkowie Yakuzy mają problem, aby go powstrzymać. Na te elementy należy lekko przymrużyć oko.

Darc to typowe klasyczne kino kryminalne, które jest dobrze wyważone i nie zmusza zbytnio do żadnej refleksji po seansie. Czysty relaks przez telewizorem najlepiej w gronie męskim bo myślę, że płać żeńska nie będzie miała zbytnio ochoty patrzeć na ciągłe walki i strzelaniny. Przyzwoity średniak kręcony w starym dobrym stylu co tu dużo pisać.

Ps. Film obecnie jest dostępny na platformie VOD NETFLIX.