Dobiegła końca trylogia Planety Małp i  jakże pełne jest to zakończenie. Efekty wizualne to istny majstersztyk bo małpy i wszystko co z nimi związane jest tak realne, że aż ciężko uwierzyć że to rendery mimika, oczy…. Jestem pełen podziwu pod względem technicznym na jak wysokim poziome film stoi.

Samo otwarcie filmu już nas rzuca w otchłań planety małp, a dźwięki padającego deszczu dochodzące z rożnych stron wprowadza świetny klimat. Żołnierze i ich napisy na hełmach świadczą o pełnym zaangażowaniu w polowaniu na małpy. Klimat i sympatia pozostaje jednak po stronie małp, a obraz przedstawionych ludzi z premedytacją pokazuję ich naturę przetrwania za wszelką cenę!

Cezar przywódca małp po raz kolejny wyciąga do ludzi rękę i pragnie, aby wojną którą on nie zaczął się skończyła. Naiwnie wierzy, że coś może się zmienić na lepsze jednak nie tym razem bo na warcie stoi pułkownik. A pułkownik tanio skóry nie sprzedaje jak i jego wierna kompania która ma za zadanie znaleźć i zlikwidować przywódcę małp Cezara.

Pewne wydarzenia sprawiają, że Cezar zwraca się ku ciemnej stronie i ogarnia go tylko już uczucie chęci zemsty na szalonym pułkowniku, który wyrządził krzywdę jego rodzinie. Przez cały film widać jakiego wielkiego poświecenia dokonał i ile go to kosztowało.

Wojna o planetę małp to film bez wojny bo ona toczy się psychologicznie i na każdym roku pokazuje nam smutną futurystyczną wizje świata małp bez ludzi. A te są większe, mądrzejsze i silniejsze od ludzi a w dodatku razem zjednoczone w przeciwieństwie do ludzi.

Mamy pozytywne akcenty w tym rzekłbym smutnym świecie gnębionych małp, a jest nią mała blond włosa dziewczynka NOVA oraz przypadkiem napotkany małpi pustelnik “Bad Ape”, który jest przezabawny i przesympatyczny. Te dwie postacie dają jasne światło w ponurym świecie. Mogłoby się wydawać, że to poboczne postacie ale każda z nich ma do odegrania ważna rolę.

Wojna o planetę małp jest pełna dosadnych dopowiedzeń przez to jest gęsta w przekazaniu treść, a odbiór może się podobać. Obraz potęguje konieczność skupienia się na nim ponieważ małpy porozumiewają się na migi. Przez cały seans siedziałem skupiony i wlepiony w ekran, a to tylko świadczy że przekaz do mnie trafił. Nie było miejsca na żadne insynuacje czy dywagacje dotyczące historii Cezara jako przywódcy Małp, ta historia jest zamknięta kompletnie i każdego widzą powinna usatysfakcjonować. Polecam kino bez dwóch zdań.